Nu moet ik je wel waarschuwen: als je dit boek hebt opengeslagen in de hoop te horen dat de kinderen nog lang en gelukkig leefden, kun je het maar beter meteen weer dichtdoen en iets anders gaan lezen.
Het treurige tweede boek is het tweede deel in de boekenreeks ‘Lemony Snickets afschuwelijke avonturen’. De boeken in deze reeks zijn geschreven door Lemony Snicket, pseudoniem van Daniel Handler. Dit boek heb ik tijdens de leeschallenge van Kinderboekenjuf.nl gewonnen. Ingrid, nogmaals bedankt voor dit boek!
Voordat ik in dit deel van het boek begon, heb ik eerst Het ellendige eerste boek van deze boekenreeks gelezen. Daarvan is al eerder een recensie op mijn website verschenen.
Over dit boek
Het treurige tweede boek gaat verder waar Het ellendige eerste boek gestopt is. Na het ellendige einde van het eerste boek, zijn de kinderen Baudelaire voor korte tijd weer even bij meneer Poe totdat hij een nieuw onderkomen voor ze gevonden heeft. Ditmaal zijn ze welkom bij dr. Montgomery. Dr. Montgomery is de broer van de vrouw van de neef van de overleden vader van de kinderen. De kinderen hebben het ontzettend naar hun zin bij dr. Montgomery, die ze oom Monty mogen noemen. Ze mogen zelfs met oom Monty mee op belangrijke reis naar Peru. Niet veel later neemt oom Monty een nieuwe assistent aan. Deze assistent doet de kinderen Baudelaire verdacht veel denken aan graaf Olaf. Als dat maar goed gaat…
Wat vind ik ervan?
Dit boek heb ik weer met ‘plezier’ gelezen. Plezier staat tussen aanhalingstekens, want eigenlijk is dit niet het goede woord. Tijdens het lezen heb je te doen met de kinderen Baudelaire. Je weet namelijk al dat ze het in het eerste deel niet makkelijk hebben gehad en je hoopt dat zij bij oom Monty een prettig leven tegemoet zullen gaan. Alles waarvan je hoopt dat het niet zal gaan gebeuren, overkomt de kinderen toch. Dit verhaal grijpt je wederom vast en je bent benieuwd naar het verloop.
Het boek eindigt met een brief van Lemony Snicket waarin hij verwijst naar het derde boek in deze serie. Het derde boek staat inmiddels op mijn verlanglijstje om aan te schaffen. Zal het ooit nog goed gaan komen voor de kinderen Baudelaire?
